Όσο περισσότερο μεγαλώνω, τόσο συνειδητοποιώ ότι
ο κόσμος δεν χωρίζεται
σε αυτούς που σκέφτονται το ίδιο με σένα και με τους άλλους.

Επίσης δεν χωρίζεται σε καμία περίπτωση
σε αυτούς που κάνουν το ίδιο με σένα και στους άλλους.

Σίγουρα, αν και μόνο εάν οι συνθήκες μιας αξιοπρεπούς ζωής είναι εξασφαλισμένες, δεν χωρίζεται
σε αυτούς που έχουν περισσότερα ή λιγότερα από σένα.

Εκεί που βλέπω τη γραμμή είναι ανάμεσα σε 
αυτούς που είναι κοντά στον εαυτό τους και προσπαθούν και
αυτούς που είναι μακριά από τον εαυτό τους και βολεύονται.

Αυτοί που είναι μακριά από τον εαυτό τους 
είναι μακριά από τον άνθρωπο τον ίδιο – σαν είδος – και δεν υπάρχει καμία ελπίδα να αλλάξουμε προς το καλύτερο αν αυτοί οι ανήμποροι σήμερα άνθρωποι δεν πλησιάσουν τον πυρήνα του εαυτού τους για να ανακαλύψουν
ότι από μέσα
δεν έχεις ούτε όνομα,
ούτε δέρμα,
ούτε φύλο
κι ότι κι αυτοί, όπως όλοι μας, έχουν δικαίωμα να αλλάξουν.

Thank you, time [if that’s your name – today].