Αυτό το καλοκαίρι, ταξιδέψτε στην Ελλάδα.

Πάτε κάπου στο Νότο και ρωτήστε αν έχει Μικρασιάτες, πότε ήρθαν και πώς τους υποδέχθηκαν οι ντόπιοι. Κάντε το ίδιο σε κάθε περιοχή της Ελλάδας μέχρι να καταλάβετε γιατί “παστρικιά” (δηλαδή μανιώδης με την καθαριότητα) έφτασε να σημαίνει “πουτάνα”.

Πάτε κάπου στο Βορρά και ρωτήστε πόσων οι παππούδες έχουν μητρική μια άλλη γλώσσα από την ελληνική και γιατί σταμάτησαν να την μιλάνε.

Πάτε ακάλεστοι σε γάμους με ξανθούς γαλανομάτηδες κάπου κεντρικά στη χώρα και ρωτήστε τι διάλεκτος είναι αυτή που τραγουδάνε στους παραδοσιακούς γαμήλιους χορούς και με ποια γλώσσα μοιάζει.

Πάτε οπουδήποτε, από τα νησιά μέχρι τη Φλώρινα, από την Ευρυτανία μέχρι την Ορεστιάδα, και ρωτήστε πότε ήρθε το ρεύμα στα χωριά και πότε έγινε υποχρεωτικό να πηγαίνεις στο δημοτικό. Μετά, σημειώστε πόσα κιλά θέλετε να χάσετε.

Πάτε κάπου που έχει Πόντιους και ρωτήστε τους πώς και έχουν θέματα εμπιστοσύνης και γιατί είναι “ξεροκέφαλοι” όταν για αιώνες είχαν κληθεί να είναι Έλληνες αλλά που, όταν επαναπατρίστηκαν μετά από μια γενοκτονία, οι Ελλαδίτες τους έλεγαν Τουρκόσπορους.

Πάτε στη Μακεδονία και ρωτήστε αν κατοικούσαν αλλόθρησκοι ή/και αλλοεθνείς πριν 100 χρόνια και πώς αντέδρασαν οι ντόπιοι όταν ήρθαν να τους μαζέψουν οι Ναζί.

Πάτε στην Αθήνα και ρωτήστε στις γειτονιές όπου μεγάλωσαν οι μπασκετμπολίστες από τη Νιγηρία, οι ολυμπιονίκες αρσιβαρίστες από τη Γεωργία και οι σημαιοφόροι από την Αλβανία αν τους φέρθηκαν δίκαια κι αν είχαν ίσες ευκαιρίες.

Και φυσικά φάτε.

Φάτε πολύ.

Φάτε ιμάμ μπαϊλντί, κοκορέτσι, χαβίτς, γκιουζλεμέ, παστουρμαδοπιτάκια, χουνκιάρ μπεγιεντί, πιροσκί, κεφτέδες, πισία, φαλάφελ, μπακλαβά, κανταΐφι, κιουνεφέ, τσουρέκι, μπουγάτσα με κιμά και γουρουνοπούλα.

Και λίγο πριν πάτε να σκάσετε, ρευτείτε.

Ρευτείτε ηχηρά και υψηλόφωνα, χωρίς καθόλου τρόπους και comme-il-faut, βγάλτε όλο τον αέρα που παρήγαγαν τα σωθικά σας ενώ προσπαθείτε να χωνέψετε φαγητά που δεν αναφέρει πουθενά ο Όμηρος, για να αντηχήσει το ευγενές σας ρέψιμο σε ολόκληρη την Μεσόγειο, στο ταξίδι του Οδυσσέα στον πηγεμό για την Ιθάκη, πάνω από αντλίες πετρελαίων, καταπατημένους αρχαιολογικούς χώρους και πτώματα αραβόφωνων παιδιών.

Αυτό το καλοκαίρι δεν σας προτείνω να διαβάσετε Πλάτωνα – εξάλλου δεν το έχω κάνει ούτε εγώ. Στην κατάστασή μας, ίσως και να μην είναι υποχρεωτικό.

Όμως αν περάσατε καλά, του χρόνου, επαναλάβετε: ταξίδι, κουβεντούλα με ντόπιους, φαγητό και ρέψιμο. Ίσως είναι το λιγότερο μισάνθρωπο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε για να διαπιστώσουμε ποιοι είμαστε πριν εξαφανιστούμε στην ιστορία ή στην ελεεινή σαπίλα του στρουθοκαμηλισμού μας.